Yıkık ve kırıksa tüm umutların
Bir noktadan farkı yoktur yaşamın
Ve karanlıklar içinde ki,
Bir ışık özleminde ise bu çırpınışlar
Gözyaşlarında yitirilmiştir umutların
Nereden başlasak
Gülmeden aglasak mı?
Erisek mi usul usul,
Bir hiçte mi boğulsak?
Ucuz kahramanlara özenip,
Yıksak mı kartondan devleri?
Yaşamak bir nokta;küçük
Yaşamak bir sevgi;yüce
Yaşamak bir ölü;suskun
Yaşamak bir nehir;coşkun
Yaşamak bir oyun;ellerinde
Ve yaşamak bir hak, anlamını bilene!
Özlemlerin doruğa ulaştığı an,
Terk edilmiş sevdanın
Tutsağısın artık...
Portakal çiçeklerinin kokusundan bile,
Nefret edersin...
İliklerine dolar,
Neredesin?
Çöllerde susuz kalmışcasına
Nefesini hissetmek istediğimde...
Neredesin?
Herşeyi kadere yükleyip
Anılardan sızıntılardır bugüne taşan
Dirhem dirhem tüketilen umutlar
Fersiz renkler,
Hasret akşamlarında yitik
Terli bir öpüşmedir, soluk soluğa
Küflenmiş sevdalardan geriye kalan.
Sen giderken
Beraberinde umutlarımı götürdün
Karanlıkları bıraktın bana ,
Düşlerime kara bir gölge gibi düştün.
Gözlerine bakınca aralanırdı, karanlıklar
Yaşamak seni,
Bir öykü güzelliğinde
Yaşamak seni,
Solmuş bir çiçek çaresizliğinde
Yaşamak seni,
En mahşeri kalabalıklarda
Oysa gemiler kalkmaya hazırdı limanda
Çaresiz suskun tayfalar
Kuşkulu gözleri çok uzaklarda
Şimdi beklemede herşey
Sürüncemede...
Bir bahar yağmurudur
Güneşin ışıklarıyla yağan.
Hasrettir kurumaya,
Yüz tutmuş yeşillikler
Bahar yağmuruna.
Yine onlardır, bahar yağmuruyla
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!