O kendini biliyor...
Olur olmaz zamanlarda karşıma çıkma sakın
Kendimi kaybedibte üzerine yığılır kalırsam suçlusu Sensin.
Aklımın heyulasına kapılıpta delice zaaflar gösterirsem.
Sabahın karalığında çıkılır yola
Dönülür mü, dönülmez mi, bilinmez.
Zincir gibi girilmiş hep kol kola
Çözülür mü, çözülmez mi, bilinmez.
Yollar uzun, istikamet belirsiz.
Sür tüm sürgüleri, sürülmüşken tüm sürgüler üstüme.
Bin kat kilit vur, bin kat kilit üstüne.
Ört tüm perdeleri doğan güneş üstüne.
Karanlığımı karart, karanlıklar üstüne.
Yak, yanmışken kor ateşler içinde.
Ayrılığın rüzgarı zamansız estiği vakit, beni arama buralarda.
Ben bilmem hangi meridyenin,
Bilmem kaçıncı paraleline savrulmuş olacağım.
Bilinmez yollarda yürüyeceğim, başı öne eğik.
İşte diyecekler,
İşte o yabancı geçiyor yine yalın ayak, başı dumanlı.
Marmara’nın mavisinde kayboldu sessiz gemi
Geminin bacasına kondurdum mavi seni
Mavi boncuk gözlerinde batırdın gene beni
Boğuldum deniz mavi, yuttum o tuzlu seni.
Bir yarım mavi siyah, bir yarım siyah mai
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!