Nerde bir çıkar var oraya damlar
Hatasını zora düşünce anlar
Kendini dünyanın merkezi sanar
Küçük hesap yapar küçük adamlar
Kulu saf zanneder, kendini kurnaz
Gün ola harman ola; Mevla’dan ferman ola
Tevekkül eyle ona; dertlere derman ola
O ki mûti kulları; darda bunda bırakmaz
Nazar eder kalbine; suretlerine bakmaz
İNSANLAR
Severim
Davasında samimi insanları
Korkmam olmalarından
Yanımda, kolumda
Adı hafızamda ölmez hep yaşar
İyilik yapmayı edinmişti kar
İşi hep hayırdı asla yoktu şer
Daim hayır dua aldı Kır Yaşar
Çile yoksa kalır yolda çiğ beşer
BAZI ŞEYLER
Bazı şeyler vardır
İfade edilemez
Sözle yazıyla.
Sadece yaşarken tadar onu insan
BİR DOST’A DOSTÇA
Ayna gibi şeffaf,
Su gibi berrak olmalı
İnsanın işi!
BİR DOST YÜZLÜ’YE
Sen ey,
Dostu dostluk defterinden
Kolayca siliveren!
Menfaat görmeyince
Emevî halifesi Velit’in kumandanı
Konuşuyordu askerlerine.
Konuştukça coşuyor
Coştukça konuşuyordu.
711 yılını gösterirken
Takvimler
Dünya bir istasyon, zamansa tren
Durmadan salona yolcu getiren
Sınavı biteni geri götüren.
Yok oluş değil bu, doğmak yeniden
Yaşamak; bir âlemde, ebediyen
DENİZDE AKŞAM VAKTİ
Bir deniz kenarında
Sevdiklerin yanında
Kuğular diyarında
Ne güzel akşam vakti!
Bekir tebrik ederim. Şiirlerini çok güzel. Kaleminize, yüreğinize sağlık.