Bir garip oğlancık var
Elleri fırça tutan
Kalbinde tek O’nun sevgisi
İşliyordu nakış gibi
Renkleri desenleri…
İşliyordu oya gibi
Leylakları, sümbülleri
Engel tanımadı O da…
Anadolu’nun karşısında
Yavru vatandan seslendi
Şarkılra yetmezdi anlayana
Eller kıskanmamalıydı, seviyordu…
Boğaç Yüzgül
Kayıt Tarihi : 7.9.2018 22:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
1998 yılında Ankara’da tanıdığım genç bir öğrenci çiftin yaşadığı, destansı ve çocuksu aşk üzerine yazılmış bir akrostiştir…
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!