Bekir Hasgül Şiirleri - Şair Bekir Hasgül

Dürüst ol ki arkadasin mert ola.
Sakin namert ile olma ha ogul.
Büyüge saygi duy,kücügünü sev.
Uygunsuz mekanda kalma ha ogul.

Emin adimlarla yürü ileri.

Insanoglu aya cikarken,
Degismeliydi bizde de egitim sistemi.
Bilimsel olmayan düzen.
Üc olmustu,ilkögretim neferlerinin,
Muzaffer kumandanlari.
Üc kisi,üc rakam.

Ibonun ahirinda acti gözlerini.
Ilk memesdini gördü anasinin.
Yokladi sivri uclarini,
Sömürdü...
Isi bitince bakti yanina,yöresine,
Agabeylerinin süt emmeyisine.

Yataga düsmüsüz,duaya degil.
Ilac istiyorum,dua degil ha.
Yolu kar kapadi,umut kesik ya.
Hastane isterim,bana degil ha.

Asirlardir karnimiz tok yalana.

Traktöre yenik düstü öküzüm.
Simsir kasik gibi yabam da gitti.
Agac dirgen,demir dirgen der iken
Gürül,gürül yanan sobam da gitti.

Kagnimin tekeri örende misin

Dedem varya,
Dedemin dedesi varya;
Ne günler görmüsler,ne günler yarabbi...
Bit dersen kucak,kucak.
Ekmek dersen,KARNE.
Allahin gününe cok sükür.

Dogdu anasindan,
Büyüdü el kapilarinda.
Yari ac,yari tok.
Bas acik,ayak yalin.
Sürdürdü yasamini yirmisine.
Eli is tutar,kafasi calisir olana dek.

Pasanin essegi ile posaninki,
Arkadas olmuslar.
Cizmisler kuyruklarini karamik dikeni ile,
Kankardesi,
Arkadas,sirdas,yoldas olmuslar ictenlikle.
Tüm sevilerini vermisler birine biri,

Perisanim,pejmürdeyim,düskünüm.
Aciyip bakan yok halime, vay vay.
Ask elinden zavalliyim,saskinim.
Boz dumanlar cökmüs yoluma,vay vay.

Var mi senin gibi zalim yaratik.

Evvel zaman icinde...
Sinekken sinek,
Ariyken ari,karincayken karinca.
Kelebekken kelebek.
Okumamis,egitilmemisken.
Kosar bir mumun sari isigina.