Bekir Dedemiz Şiiri - Osman Gürlek

Pinaduz'da girdi hayat yoluna,
Zalim Ruslar getirdiler oyuna,
Esaret zinciri taktı koluna,
Kamplarda çalıştı Bekir dedemiz.

Rus illeri sıra sıra dizildi,
Sibirya'da o soğuğa sürüldü,
Yarım ekmek ile kampa yürüdü,
Ne çileler çekti Bekir dedemiz.

Kurşunlar sıktılar canı kastına,
Ateşler attılar barakasına,
Meyletmedi asla intikamına,
Yine bağışladı Bekir dedemiz.

Sıla hasretiyle mahzundu yüzü,
Yüreğe işledi gurbetin közü,
Vardı her yokuşun inişi,düzü,
Rabbine sığındı Bekir dedemiz.

O tutsak haline taşlar ağladı,
Tatyana yiğide gönül bağladı,
Bu sevda onun da gönlün dağladı,
Aşk narıyla yandı Bekir dedemiz.

Vatan hasretiydi ruhunu saran,
Vuslatın olmazsa onulmaz yaran,
Kalbinin yarısı gurbette kalan,
Mahzun bir maşuktu Bekir dedemiz.

Vuslat habercisi bir garip düştü,
Karları yararak yollara düştü,
Köprü de yıkıldı vagonlar düştü,
Mevlamız korudu Bekir dedemiz.

Sibirya'dan dağlar aşıp da geldin,
Ömründen ömürler sersebil ettin,
Sıla toprağına nihayet yettin,
Mevlamız korudu Bekir dedemiz.