Bekir Coşkun basında parlayan bir ışıktı,
Aydınlatan gücünü kısmayı düşünmedi.
Atatürk’ün izinde özgürlüğe âşıktı,
Ondan başka bir ize basmayı düşünmedi.
İşinden olsa bile kalemini satmadı,
Yiğitlerle yürüdü namert eli tutmadı.
Yağız atlar kişnedi, meşin kırbaç şakladı,
Bir dakika araba yerinde durakladı.
Neden sonra sarsıldı altımda demir yaylar,
Gözlerimin önünden geçti kervansaraylar...
Gidiyordum, gurbeti gönlümle duya duya,
Ulukışla yolundan Orta Anadolu'ya.
Devamını Oku
Bir dakika araba yerinde durakladı.
Neden sonra sarsıldı altımda demir yaylar,
Gözlerimin önünden geçti kervansaraylar...
Gidiyordum, gurbeti gönlümle duya duya,
Ulukışla yolundan Orta Anadolu'ya.
