Bekir Cila Şiirleri - Şair Bekir Cila

Baktınki dünyanın sonu yok ise
Sarıl hak yoluna yalvar mevlana
Dağlar kadar günahların çok ise
Af eder inan ki yalvar mevlana
Gel diyor dön diyor sana MEVLANA

Dosta gitmek niyet eğdim başımı
Gizli bir ses bana gel deyiverdi
Cürmüme ağladım döktüm yaşımı
Efgana gerek yok gül deyiverdi

Bir bak dedim bana halim pek yaman

Beni kelli felli adam mı sandın
Çok acı sözlerle ezilmişim ben
Şimdi bildim duruşuma aldandın
Viran bahçe gibi bozulmuşum ben

Kaziplik kuşağı bağlı belimde

Bir yol vardı eğik eğik karşıda
Bademlerin çiçek açtığı günler
Durulmazdı kirli tozlu çarşıda
Bahçeler tebessüm saçtığı günler

Ninni ile ana bebek belerdi

Bilmeyenler merak etse derdimi dinlemeyi
Çektiğim ızdırapların zerresini anlatsam
Gönül gülümün bülbülü hali yoktur ötmeğe
Benim derdim bir ummandır katresini anlatsam

Bir beni anlamayanlar beni kovsa da gitsem

Kelimesi çok az manası fazla
Yazıyorsam seni sevdiğim için
Elimde defterle sırtımda sazla
Geziyorsam seni sevdiğim için

Dün seyrettim akan suda ahengi

Bir ağaç altında yatsam dizine
Bir çift kuş bir dalda ötüşselerdi
Bir yeşil göz ile baksan yüzüme
Birbirine taşlar katışsalardı

Mest olurdum çok yaşardım ölmezdim

Dedemden bana bir öğüt kalmıştı
Yaşadıkça namert olma demişti
O an kainatı fikre dalmıştı
Sende boşa hayel kurma demişti

Sende dedi bir gün giyersin kefen

Eğer arıyorsan iman nurunu
Bin işit bir söyle demiş atalar
Yumak istiyorsan kalbin kirini
Bin işit bir söyle demiş atalar

Edepli ashabı sevmiş peygamber

Boş verdim herşeye edeyim veda
Koca bir salltanat verseler bile
Dosta dost olayım edem ses seda
Vurup dişlerimi kırsalar bile

Ne desem boş bir nasihat alamam