Bekir Caner'den Şiiri - Soner Caner

Kurumuş dallara çiçek eylerken beni,
Eline alıp da kimse koklamasın.
Issız çöllerde yol eylerken beni,
Gelip geçenler halimi sormasın.

Gönlümde esen sonsuz fırtına,
Bırak hep yolumun üstünde dursun,
Senin denizinde boğulursam eğer,
O deli dalgalar mezarım olsun.

Yıldızlar düşer garip başıma,
Bakma sen akan bunca yaşıma,
Halimi arz ederim ecel taşına,
Sevgini yazan kalemim susmasın.

Öyle sevdim ki seni bilmezsin,
Mecnuna döndüm görmezsin,
Akan pınarım kuruyup gitmesin,
Al koynuna sarıp sarmala beni.

Kör kuyularda yok olayım,
Nefesim kesilsin lal olayım,
Şu kara toprağa mekân kurayım,
Şu fani dünyada garip bırakma beni.

Kul aşık der ki canım cananım,
Götür sat pazara kulun kurbanım,
Destur ver yanında mekân kurayım,
Bir başıma çaresiz bırakma beni.

BİR AŞK ŞİİRİ
Bahçemde açan sevda çiçeğim.
Her gün gözyaşımla suladım seni,
Her gece nazlıca kalbime dolarken,
Mehtabın tüllerine doladım seni.

Yumak yumak oldu çiçekli ellerin,
Bir şiir sıcaklığında tatlı dillerin,
Dikeni gül eyledi sevdalı sözlerin,
Çölde vaha arar gibi ardım seni.

Öyle bir kement attın ki garip gönlüme,
Sevdanı seriverdin hoyratça tenime,
Değişmen dünyayı zülfün bir tek teline,
Mecnunun Leylası gibi severim seni.

Buluttan giysi yaptım fani bedene,
Yıldırımlar lamba oldu elime,
Bakma benim şu garip halime,
Meleklerin kanadında ararım seni.

Mehtabın altında parlar altın saçların,
Hilali kıskandırdı kalem kaşların,
İçimi ısıtırken hülyalı bakışların,
İlmik ilmik gönlüme işledim seni.

Kul Bekir der ki kelimeler yetmiyor,
Arttıkça artıyor bu sevda bitmiyor,
Deli gönül bıkıp ta yeter artık demiyor,
Gönlümdeki sırca tahta oturttum seni.

GÜZEL OLAN

Güzel olan ne biliyor musun?
Seni severken,
Gönlüme, ruhuma atarken,
İsmini kalbime yazarken,
Kimseye eyvallahım yok.
Kimseyi derdimi anlatmak,
Onaylarını almak,
Bir şeyleri paylaşmak,
Yok, böyle bir derdim.
Kendimleyim.
Kendimle baş başa,
Hesap verecek kimsem yok,
Gönlümden başka.
Canım isterse yeşil giyinirim,
Kahrolur iğde ağacı.
Canım isterse,
Elime alırım fırçayı
Boyayıveririm dünyayı,
İnsanlara inat,
Kuşlara inat,
Böceklere inat.
Bir başka gün, bir başka yerde,
Sevdamı anlatırım kumru kuşuna,
Bülbüller çatlar kahrından.
Güzel olan ne biliyor musun?
Özgürce, korkamadan, çekinmeden
Seni anlatmak cümle âleme,
Sesini,
Gülüşünü,
Duruşunu,
Nefesini,
Kokunu,
En önemlisi gözlerini.
Hem de yürekten, candan.
Sonra!
Bir nefes gibi,
Seni içime çekmek ve
Bunca yaşanmışlığı bir kenara itip,
Sen olmak,
Seni yaşamak.
Daha da yetmezmiş gibi,
Sensizliği senle silivermek.
Sonrası,
Sonrası yok.
Ötesi yok,
Ötelerin de ötesinde,
Seninle,
Güzellikleri yakalayıp,
Sonsuz boşluğa akıvermek,
Bin bir renkle sarmaş dolaş,
Kaf dağında türkü söylemek.
Hayatın anlamı bu.
İster inan istersen inanma.