Kocaelide doğdum. Ankarada yaşıyorum.
Kimsesizlik var şu mahzun gönlümde.
Kökleri aşar, göklere çıkardım!
Bir dildâr bile yasakken gözlerime,
Yalnızlığımın karanlığına muhtaç kaldım.
Sensizlikte yokluğuna sarıldım.
Boynu bükük üç beş karanfili koparayım.
Bahçemden eksik olsun gül yüzün.
Bıraktığın derin yaradan sızlanmayayım.
İsterse bitmesin gönülde hüzün.
Ses seda yok yâr, gönül sensiz içimde.
Kara toprağın altında benim cânım,
Sizinle kendimi yalnız hissederim.
Yağarken üstüme acı gözyaşlarım,
Sizden yıllar süren bir sükût dilerim.
Bana hasretsen, huzur gibi geleyim.
Bütün yalnızlığını yükle üstüme,
Yüküne, hasretinden dayanayım.
Eğer kan dolu yaşlarım düşerse,
Minik bir buse kondur iki çeşmime.
Soğuk mezarına kimse uğramazsa,
Yaralandığımda anladım savaşta olduğumu.
Ki menfaat ardından ihanet vardı yaralarımda.
Güvenemedim, tanıdım soysuz insanoğlunu.
Gördüm! Dostumun küreği eskidi çukurlarımda.
Saçlarımdan belliydi içimdeki kırgınlık.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!