Bekilli Yol Türküleri Şiiri - Hasan Okursoy

BEKİLLİ YOL TÜRKÜLERİ

I
Mendil yaygısından
Yayılırdı bezdirme kokusu
Duvar diplerine sessizlik çökerdi
Hissetmezdi kimse
II
Susuzluğumuz
Yırtılan sesimizde
Pınar başında
Hacıbekir kuyusunda
O taş bilezikte
Telaşımız bakardı
III
Ocak tüt tükçe kurum bağlardı
Kütükler çatırdayarak yanardı
Suskun sokaklara
Ne zaman yağsa kar
Çocukluğumuz
Çığlık atardı
IV
Duvar dibinde
Sessizliğimiz yırtılırdı
Kapımızda yıldızlar
Çocukluğumuzla oynardı
V
Kemanı
Gıygıycı kerim dayıda gördük
Çarşıda bir kalaycı
O günlere sığmazdık
Çarşıda sesi taşardı
VI
Kırlangıçlar pike yaparken
Çocukluğumuz takla atardı
Yazları gelmezdi bir leylek
Tozlu yollara sesimiz düşerdi
VII
Tıslardı
Hacımamutların faun
Kıhçıların çommer
Alaların iki fiat
Geceleri ışıl ışıl parlardı
Diğerlerine inat
Ve
Hızla geçen bir tren
Gencelli yokuşunda
Solurdu
Kara vagonların içi
Yollara küserdi
Ne zaman bir kara vagon görsek
Gözlerimiz dalgın dalgın bakardı
VIII
Dışarıda kar
Kara lastikte delik vardı
Defterlerimiz yanardı
Ceplerimiz duman olurdu
IX
Bizi çağırmadı deniz
Bir römorkun üstünden
Savrulduk ilk kez
Dalgalarına koştuk
Okşadık sessiz
X
Kimler geçti bu yoldan
Ne türküler tutturdu
Ay aydınlığına bakarken
Değirmen yolundan
Döşemeden kızıl bayırdan
Yolda unuttuklarımız
Güldü biz geçerken
XI
İçimizde beklerdi
Sessizliğimiz
Gölgesinde dururdu
Söyleyeceklerimiz
Sabah gözlerini ovardı
Puslanırdı günümüz
Dallarımız sallanırdı
Dökülürdü yapraklarımız
Çaltıya takılırdı
O susuzluğumuz
XII
Köpek uluması
Baykuş ötmesi
Hayra yorulmazdı
Hele bacalarda öttükçe
İnsan ürperirdi
Sokaklar kalırdı sessiz

Sabah zor olurdu
Yorgun başlardı gün
Siyah-beyaz resimler
Yola düşerdi

Bekilli’de
Yollar çamurdu
Bir zamanlar
Kışın saçak altları buzdu
O günlerimizden
Acılarımız solurdu
Rüzgâr kokardı her yanımız
Sümüklüye çıkardı adımız
XIII
Çalıkla yakası
Gannörü
Çocukluğumuzun geçtiği yerdi
Bir de bağ bozumu
Pekmez kaynatma günleri
Kahkahalarımızda bize kalırdı

En güzel anılarımız
Akşam kızıllığına sızardı
Hatırladıkça ısındığımız
O kazan altındaki köz
Ve çocukluğumuz
Ne güzeldi
XIV
Şimdi neredeyiz?
Kayıp olan bir bilyede
Belki bir mazıda
O günleri
Arar dururuz

Hasan OKURSOY
6 Ekim 2008
Yelki