Bekilli Yol Türküleri 2 Şiiri - Hasan Ok ...

BEKİLLİ YOL TÜRKÜLERİ 2

XV
Neden bilmem
Hep güzde bir fırtına kopar
Savrulur içimdeki yapraklar
Seker ağaç dallarında kuşlar

Yıldızlar yıldızlar
Çekilmez yalnızlığım
Cevap vermez uzaklar
Uğuldar her yanım

Bizden önce de vardı
Bu ay ve yıldızlar
Herkes bakıp gitti
Yine kaldı ışıdı onlar

Bırak oynasın dursun çocuklar
Tezgâhtaki mekik gidip gelsin
Ateş yaksın avluda canlar
Korunda toplansın onlar

Yalnızlığına insan ne kadar yaslanır?
Dam üstünde çocukluğu uyur
Koşar yollarda sokağında solur
Konuş ağacından kopardığım elma
XVI
Dün eski bir dostla kucaklaştık
Konuştuk doya doya
Yorgunluğumuz düştü yola
Sonra buluşmak için verdik mola

O da hatırladı
Özlemiş arkadaşları
Uzun uzun söylendi
Güzelmiş okul yılları

Baktım gökyüzüne
Alabildiğine mavi
Birlikte uçar kuşlar
Sarar beni alevi

Bu aydınlık
Işısın hep böyle
Sevinci dağıtsın
Herkese söyle
XVII
Zıntıya gitsem
O sağ taşı bulsam
Üstüne oturup
Uzaklara baksam

Oysa ne zerdali
Ne soğuk üzüm
Ne badem kaldı orada
Üşür yalnızlığım

Bir kör kuyu adım
Ne kadar taş atsan
Duyulmaz uğultum
Söylenmez türküm
XVIII
Artık hırpalayıp durma
Bırak ayrılayım buradan
O günleri yeniden açma
Hışırdasın uzaktan

Diner bu fırtına da
Açılır kapılar
Avlu kırıntısını toplar
Uzar dalgın akşamlar

Nereye gitsem
Taşınır gelir Bekilli
Dağdan taştan çarşıdan
Yanımda konuşur deli deli

Uğraşma boşuna
Ben ondan o benden
Kopmaz bir türlü
Gelir beri beri

Öyle çok ki anılar
Uçar çamlıkta kırlangıçlar
Derede bakar bir uçurum
Bende ise bekler acılar
XIX
Kızıl bayırdan
Yine çıktım
Aşağı bağda yoruldum
Uğultusunda avundum

Geceleri dam üstünde
Aya baka baka uyurdum
Akşamları çağırdım
Gelmedi çocukluğum

Ey ömrüm
Yüreğimin vadisinde
Kimseyi unutmadım
Onları hep sakladım

Geçti gider ömrüm
O günlerimden
Kaldı bir dürüm
Unutmaz çocukluğum

Rengimizde
Solur ihtiyarlık
Oraları arar her yanım
Dinmez yangınım
XX
Geceye sığmaz yalnızlığım
Çarşıda duyulmaz sesim
Telaşım da sarkıp durdu
Resimlere girmedi o günlerim

Akşam karanlığım
Üşüdü bıraktıklarım
Gülüşüm de külüm de
Nerede kaldı akranlarım?

İçimde ince bir sızı
Bilmem kimi bekler
Gelmez eski günler
Böyle söylenir gider

Çocukluğumdan bir çığlık
Sokaklarda duyulmaz artık
Gelmez o günler
Bize kalır yalnızlık
Şimdi yağmur yağar
Savrulur yaprak
Düşmez bendeki anılar
Ve elimdeki bayrak

Şimdi neredeyiz?
Daracık sokakta gıynız
Bulamaz çocukluğumuz
Arar dururuz

Hasan OKURSOY