Berrak düşüncelerin,
Ufuk çizgimin bekçisi.
Yorgun, argın
Sızmış kalmış.
Başı boş bu gönlümün,
İpleri geçiverdi, eline.
Tutsak değildim aslında,
İstiyordum aslında,
Senin olmak.
Kaybetmekten korkutmak,
Değerli olmak.
Hazır ve nazırdın,
Bir olmak,
Affet çok istedim.
Çok sevdim.
Affet bu bekçiyi,
Affet kendini ve beni.
Caiz midir böyle ölümüne sevmek.
Sorarım sana,
Cevap mı versen bana?
Cahil midir bunu soran,
Cahil midir bunu cevaplayamayan?
Sorarım sana.
Cevap mı versen bana?
Sahi, sevsene beni,
Bakışsak sadece,
Anlasan beni,
Seni nasıl sevdiğimi..
Kayıt Tarihi : 9.6.2024 22:03:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Ahmet Çelik 3](https://www.antoloji.com/i/siir/2024/06/09/bekci-43.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!