Bekarlık Hiç Sultanlık Değilmiş

BEKARLIK HİÇ SULTANLIK DEĞİLMİŞ

Üç kilometre ötemde şehir
Bir yanımda Kanal, bir yanımda çay
Portakal bahçemde bu yalnızlık nedir?

Bu gece bulutlar arkasına saklanmış yıldızlar ve ay
Sigaram bitmek üzere, uykum firarda ve üşüyorum,
Gamze pınarında sabah akşam vay diyorum vay.

Cevizin gölgesinde, semaverim kaynıyor
Tek başına pek tat vermiyor mübarek… Galiba yarın da,
Kurbağa, tosbağa, yengeç ve balıklar oynuyor.

Şalvarımın cebi boş… Tişörtüm de arkadan delinmiş
Çöplükten farksız bekâr evi Aşiyan’ım da yapayalnızım
Haykırıyorum gölgeme, Bekârlık hiç sultanlık değilmiş.

Yaz bitti hüzün ayı Eylül’deyiz… hüzün, hüzün hep hüzün
Kırlangıçların ardından baka kalmak ağır geliyor… Ağır geliyor
Yaprakların solgunluğu fısıltısıdır şimdilik, ümitsiz güz’ün

Deli Mavi, evin önünde küskünlüğümün bitmesini bekliyor
Yalnız başıma binmeyeceğim çatlasan da patlasan da ulan deli
Yılgın Yağmur adı lazım değilin ardından, ne sitemler ekliyor.

Dedeoğlu Aşiyan, 14.09.17 – 03.14 Y.Y.