“Bekârlık” Şiiri - Celal Çetin

Ey rezaletle yaşadığım bekâr Odası.
Ne havlusu bulunur, nede karyolası.
Gazete kâğıdından duvar halısı.
Pabucumu elime verdin bekârlık.!

Ütüsüz Pantolon, düğmesiz yakam
Kirli mendille ettiğim fiyakam.
Zeytin ekmek çok defa nafakam.
Beni harbisinden yordun bekârlık.!

İçinde ben, birde onun hayali yaşar.
Bulaşıkları mutfakta fareler yıkar.
Bekârlık sultanlıkmış aklım şaşar.
Beni can evimden vurdun bekârlık.!

Bulunmaz içinde özlenenin nefesi.
Birde eşin dostun ne zaman demesi.
Yeter gayri oğul uşak düşlemesi.
Kolumu kanadımı kırdın bekârlık.!
19/11/2013