* Behiyar, Dağ Gülleri Uyanırmı Şafakla

DAĞ GÜLLERİ UYANIRMI KERVAN YOLA DÜŞÜNCE

Behiyar,
Her gün doğumunda yola düşen yolcuyum sensiz.
Güneş döndü yüzünü şimdi yaza,
Son demlerinde artık ,al yazmalı bahar,
Bir bakmışız ki çekip gidiyor hatıralardan
bezirgan zaman.
Belki son kez uyanır bu mevsim ,değil mi?
dağ gülleri, şafağın kan uykusundan ,
ya şakıya şakıya söylerler, bizimle
ya da alır giderler türkülerini,
bir daha ki hazana turnalar, kırlangıçlar.

Behiyar,
kanatlarının altına saklardın ya ,
tomurcuk gülleri,
hatırlarmısın?
Dağların kuytusunda soluklanırken,
bir nebze olsun yorgun rüzgar.
Nakşını işlerken sinemizin kaneviçesine parmaklarımız,
mor iplikle dostluğu dokurduk sabırla desen desen.
Öyle seyirliktik ki senle ben,
dizi dizi seyre dururdu gökte bulutlar,
yerde ihtiyar, koca Kavaklar.

tozlu bir han yoluna dizilmiş ,
katar görünür uzaktan şimdi.
sevda yüklü kervanı çekerdi ağır aksak,
bezirgan başı.
Heybelerinde bir dolu zamansız masal.
Yaz gülünün kokusu sinmiş çayırların kınalı ellerine.
yaprağına bir damla billur çiğ düşmüş,
farkında bile değildik, şafak mı sökmüş ,gün mü batmış
ne güzel günlerdi ,
kervanlar ağır ağır geçerdi önümüzden,
biz sevda menşeili danteller örerdik saçlarımızdan

Behiyar,
Şimdi sinem bir derviş,
Sabırla dokuyorum günleri geceleri ilmik ilmik,
Ayışığında buluyorum aradığım gözlerinin yarenliğini.
Her rüzgarda kına kokusu gelir tüterek,
yamacıma dağ güllerinden
Her tepede bir anı, her taşta dostluğundan bir iz,
Heybesinden dökülüyor bezirganın,
gecelerde saçlarımıza masallar,
yıldız yıldız.

Behiyar,
Bitmeyen yoluma dizilmiş sıra sıra kervanlar,
Heybesinde taşır hatıralarımızı bezirganlar,
Şimdi tozlu yolların efendisiyiz senle ben ,
farklı şehirlerde yeşertiyoruz belki dağ güllerini
Bahtımıza yaslanmış dostluğumuz,
Kucağımızda, yetim çocukluğumuz,
Bezirgan başı yüklenmiş sırtına kıldan heybesini ,
İçinde sana dair bana dair binbir masal
Bir bahar akşamında kaparken eliyle dağ gülü yüzünü ,
Sen düştün aklıma can dostum,
Ben düştüm aklına can dostum,
Güneş döndü yüzünü şimdi yaza bu şehirde
Son demlerinde artık al yazmalı bahar,
Belki son kez uyanır değil mi ,bu mevsim?
dağ gülleri, şafağın kan uykusundan ,
Bir bakmışız ki çekip gitmiş bezirgan ,
Kervanı yola düzüp hatıralarımızdan.
FATMA DOĞAN 16.05.2025/TURHAL