Büyüdüm ben anne,
Yüzümde hüzün çizgileri
Çektiğim acılara tanıklar yapar gibi
Öylece duruyorlar.
Büyüdüm ben anne
Acılar büyüttü beni.
Gözlerindeki sevgiyi özlüyorum ben.
Gülerken;
Seni seviyorum diyen seni.
Aslında hiç söylemedin.
Ama ben hep bildim.
Beni yürekten sevdiğini.
Bir yanımda sen varsın,
Bir yanımda hüzün.
Yüzüm hüzünden yana
Dönemem sana.
Ya dönüp de göremezsem
Seni orada.
Canımı almaya mı geldin be azrail....
Alabilirsin, bir nedenim yok yaşamaya...
Fakat, ölüm yakışmaz ilkbahara....
Sonbaharda olmalı ölümüm...
Hiç olmazsa bulutlar ağlar ardımdan....
Susuz kalmam toprağımda....
Üşüdün mü hiç yaz sıcağında?
Sen gidince üşüdü ellerim.
Sensiz ve çıplak…
Ellerin sıcacıktı.
Bıraktın ellerimi.
Üşüdü ellerim.
Yıllar yılı oldu, prangaları hasretinden eskiteli,
Yüreğime saplanan hançerle bir bir dağları deleli.
Mecnun misali çöllerde susarken sana,
Gözyaşlarımla suladım uçsuz bucaksız denizleri,
Sonsuz semalarda kayboldu yakarışlarım.
Ne çare ki hala hasretim sana; dinmedi sevdamın acısı.
YANIMDAYSAN
Yanımdaysan eğer;
Hazırım ben dağları delmeye.
Şehirleri yıkıp yeniden kurmaya.
Gökyüzünü silip
Yeniden boyamaya maviye.
Hayal ile gerçek arası,
Düş ile düş kırıklığı…
Duruyorum;
Sen ile sensizliğin tam ortasında.
Ölüm ile yaşam
Arasında durur gibi.
Keşkeler olmasın deriz hep.
Ama sen benim keşkem oldun.
Bana sadece keşkeler bıraktın;
Keşke hiç tanımasaydım;
Keşke hiç karşılaşmasaydım gözlerinle;
Keşke hiç sevmeseydim.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!