Behey... Şiiri - Süleyman Zaman

Bir saldırgan,
almamış insanlıktan nasibini;
hata üstüne hatalar yaparken
davranıyor hiçbir şey olmamış gibi..
pişkin mi pişkin?
Çatlamış ar damarı.

Konuşurken bazen bir mafya babası;
eksik değildir, koltuk altında sobası.
Görüntüsü beyefendi, davranışı afaki
tüm dünya onunmuş gibi davranır sanki.

Behey adam;
ne sanırsın kendini;
ne yaparsan yap,
her şey bulur dengini.
Ve
unutma ki;
büyüktür herkesin kendine göre çapı
kurulmuştur dünyada, boşluksuz yapı.
Ve
bil ki! Tavşanda kraldır kendi çöplüğünde.
ararım cahilliğini görgüsüz hödüklüğünde.

Adam ol oğlum adam
hiç işe yarar mı? Cüdam
onu kırmak, bunu kırmak
onu kandırmak, bunu kandırmak;
yakışır mı insana?

Mektebi olmaz insanlığın
Hoş karşılanmaz banallığın, hamlığın.

Hele akademik bir insana
kabalık yakışır mı sana?

Tanı kendini; kendine dön
sorgula benliğini, gör tutarsızlığını;
ölçü egemen olsun davranışlarında
kendini beğenmişlik var senin huyunda.

Anla yaptığın işleri,
bil geldiğin noktayı
değerlendir konumunu
başkaları yapsın yorumunu.

Samimi değilsin davranışında
hatanı birisi sana söylediğinde
saldırganlaşıyorsun birden bire
yakışır mı? Bu tavır çağdaş insana

Tahammül insanın olgunluğudur
Kibirlilik kişinin sayrılığıdır.
Ve
Her zaman; boş söz zatın cahilliğidir.

İlacıdır her şeyin zaman
Boğulur bilinmez deryaya dalan,

Ve dostum anlıyorum ben seni
ama davranışlarınla üzdün sen beni
bil ki, bilincimde yoktur kin
affederim her zaman insanı
belki de inanın bunun en güzel yanı
bilmektir acının ve tatlının varlığını
yaşamda belki de bu aykırı kanı.

İnsan ol oğlum insan
her insana gerekli güvenli bir can.

20.03.2002