Yazmıştım, bir parşömene sevdamı dize dize.
Korkmuştum, elimden kaçacak veya zedelenecek diye.
Sakındım onu her şeyden, ellerimden bile,
Sakladım sonra parşömeni göğsüme, yazdıklarımla birlikte.
Korkum belki parşömeni kaybetmek değildi sadece.
Bir tren olsaydı gönlüm,
Her vagonunda sen olurdun.
Her istasyonda senin adın yazardı
Ve bütün yolcular sen...
Son durak mı?
Son durağı yine sensin gönlümün
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!