küllere karışmaya ne zaman karar verdim biliyor musun
:
tanrıların dağına çıkmıştım bir gece
çalınan ateşin közlerinde
ölümsüzlüğü arıyordum aşkın peşinde
su ateş ve toprak ayrıcalığı bu
önce ateş yaktım
su verdim toprağa
gördüm
kül
can’a dönüşüyordu yine
ateşte gizliydi sonsuzluk
tılsımlı kelimelerde
ezgide ve renklerde
yaprağın kılcalında gizlendim
yetim bir aşığın gözbebeğinde
en hızlı begonviller saçılıyordu yere
sıcak iklim çiçekleri... mevsimin en güzelleri
kanımla suladım pembeleri
heyhat!
gidiyorlardı yine
küllere karışmaya o gün karar verdim
yok canım
çıkmamış mıydım yoksa ilahların dağına
ihtimal bir gecelik konuktu onlar
geçerken zihnime düşünce bırakarak
şöyle bir uğramışlardı bana
ölümcül eyleminde begonvilin
yeniden doğuş beklentisinde
hazin bir veda idi gidişim
can parçalanırken
can’a dönüşmeye
ateşe saldım sevdayı
çeliğe su verir gibi
küller ülkesinin “Sisifos Söylemi”nde*
ağıt bitmiyordu yine...**
………
(*) A. Camus, “Sisifos Söylemi”nde onun için tek felsefe sorunsalı olan intiharı sorgular. Ve hayatın her şeye rağmen yaşanmaya değer olduğunu savunur.
Sisyphe’yi (Sisifos) 'absurd' bir kahraman olarak yorumlar. Sisifos’un durumu hem trajedi hem de metafizik bir mutluluk içerir. O, Tanrılara başkaldırmış ve kaderini (kayayı) sahiplenmiştir. Camus bundan dolayı mutlu bir Sisifos hayal edilmesi gerektiğini söyler…
(**) ”Acılarımı ağırlarım. İnsanım ben. Gerçeği ağırladığım için, 'ağıt'ım! ”
“Yaşamak borçlu olmaktır. Yaşadığı dünyanın kendisine haksızlık yaptığını, sürekli olarak yaşamdan alacağı olduğunu sananlar yanılıyorlar. Karşılaştıklarımızı karşılayabilmeliyiz. Budur borcumuz. Yaşama, var oluşa şükran borcumuz bundandır. İç dünyamızda keşfettiğimiz sonsuzluğa duyduğumuz şükran, bizi ŞİİRLEMEYE götürür.'
'Sisifos'un kayası, bir teşekkür sonucunda çıkıyor oraya. Orada durması ya da durmaması ağıt olan insan için çok da farklı değil. Dursa, borç bitmiyor ki! Sisifos deviniminin özelliği o. Ağıtı o…” – “Bir Ağıt Olarak İnsan” - Ahmet İnam
(12 Şubat 2004)
Naime ErlaçinKayıt Tarihi : 12.2.2004 01:04:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
ateş yaktım önce
su verdim toprağa
gördüm ki kül
can’a dönüştü yine '
Ah hocam ah...İyi ki bu saatlere bırakmışım okumayı... Begonviller gibi şiir diliniz..Hep canlı kalsınlar..Sevgi
Olimpos'tan çalınan ateşin közü! //
El yanar da yürek yanmaz mı//
Bkz:Kızıl Saçlı Meş'aleyle...
Bir keresinde de;
Ey Sisyphos...!
En ağır işçisi şiirimin....dediğimi anımsayıverdim gözlerim arkada bu şiirden çıkarken...:)))
Mim Kemal Ertuğrul
Ecdat Armağan
TÜM YORUMLAR (10)