Begonviller Şiiri - Nurol Banabak

begonvillere bak izmir’lerde sen
büyürler büyürler büyürler de
hani kocaman bir asma gibi olur bedenleri
üstü tekmil çiçek
kalbini saklayası gelir demet aralarında insanın
işte o begonviller...

bir gelin saçını tarar
aynasıdır begonvil

bir aşık sevdiğini sarar
oymuşçasına

evlerin balkonlarını aşar çatılarını aşar
ve orada kendi hallerinde yaşarlar
kalbini unutası gelir insanın
onlarla...

(bir de senin gözlerini kattım aralarına
kadıköy’de benimle unuttuğun)

işte o begonviller...

don vurur ekemem memlekete
çoraklığım ondan

*

2004 / Rize