Begonvil sokağı. Şiiri - Yüksel Nimet Apel

Çoktandır yazmak istiyordum,
Dün yine Begonvil sokaktaydım;
Bir dal kopardım, en sklameninden,
Hayalen saçlarına taktım...

Kızgın güneş altında yandım,
Götürdü ayaklarım;
Yanık cesedimi, su buharı banyosuna...
Islandım; dirildim...
Sen yanımda olsaydın...

Dönüp de bakmadım, hiiç bir kadına,
Sana beyaz bürümcükten;
Giydirdiğim elbise içinde,
Kıskandıracak kadar güzeldin; deniz kızlarını bile...

Gözlerinin mavisinden aldım bir tutam.
Ağlayan yüreğime serptim birazını,
Şifa niyetine...
Özlemişim seni...
Begonvil sokağındayken dün,
Öyle sıradan bir gün,
Sıradan bir gün dü, sen yoktun diye...

İkibin dokuzun yazında,
İşte her zaman ki gibi yalnızım da,
Ara sıra sen gelip şenlendirmesen gönlümü,

Yaşamaktan saymayacağım hiç bir günümü

10/Ağustos/2009/Bodrum