Düş Kırığı Şiiri - Özlem Saba

bir tutam begonvil avucumda.
senden kalan.
bilmez ki çiçek.
kim kimi çok sever,
kim kimi daha fazla!

kim kime özlemdir.
kim kime şiir.
kim kime resimdir.
dalıp dalıp gittiği...

tırnaklarını etime batırınca çiçeğin.
genzimi yakınca kokun,
birbirine dolaşık.
iki ruh arası mesafe yürürüz seninle.
el ele, göz göze…

ah o yorgun ellerin,
hala saklımda...

öyle bir özlem ki bu,
günden kalma,
Ay’a yakın
gecenin en derininde...

uykularım ise,
doğmamış mutluluklara gebe.

-her yanım düş dölü..

kıvranırken sensiz çarşaflarda.
belki nefesim kesilirken sanrılarda,
tutku, arzu, şehvet,
sen ne dersen de.

hani gözyaşı yorganlarımız vardı ya,
içinde şiirler bohçaladığımız.
işte o bohçaların en kıvrım yerinde
bir kafiyeyiz şimdi biz,
dolaşık birbirine.