çünkü acıması yoktur kendine hayatın
düzgün ve düz cümleler kurmaktan yorulmuş birinin
zamanıdır küçük kaçmalar ülkesinde bir soluk mavi
biz neyiz ki
uzun buz sarkıtları kırılır
Bedri Karayağmurlar
I
karakantoya çıkmamıştı henüz aşkımız
Karantina uzun bir tekneydi rüzgarın önünde
unutulmasın hiçbir kırmızının kızıllığı
az önce işlenmiş cinayetin
şişlenmiş kızı
çakılmış gözleri gözerimine
hangi resmimi çerçevelesen sığmam
aklımın kıyıları kırık
yeni bir resme başlamalı usta
yeni bir şiir yazmalı ruhumun ince kenarlarını parlatıp
şöyle ten rengi bir çerçeve yakıştırmalı
söz vurdu ses kapılarıma
telaşla açtım
yüreğimin zembereği boşanmış
yüzüme çöller dökülmüş
elim ayağım acemi
ne halt etmeli ne demeli
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!