Bin bir engelli bir maratondu
Koştum kan ter içinde
Tırmandım durdum yıllar yılı
Karlı bir yokuşu
Dipsiz karanlık bir kör kuyu
Açık mı yüreğinin kapısı sevgilere
Duyuyor musun çağıltısını yaşamın
Yürüyorsa o özsu hücrelerinde
Kaçıncı baharında olursan ol
Vakit hep bir gülü sulama zamanı
başım dik gezdim sürekli
diz çökmedim kimselerin önünde
bir çift zümrüt göz önünde eğildim
katlanıyor her acıya insan
böyle delicesine sevince
bir resmim olsun isterdim
seninle birlikte çekilmiş
eski bir nevruz günü niksar'da
önünde ahşap evimizin
annem de olurdu aramızda belki
boş duruyor içimde çerçevesi
kaçıncı kardeşinde keder
belli ki en çok seni severdi
bungun anlarında bir dakika
ayrılmazdı bu yüzden
ıssız sokaklarda yanından
bulutlarla kaplı sen gideli
ince yüzlerimizin göğü
kararıyor yokluğunda günler
yükseliyor durmadan
çevremizde bir sanal duvar
boğazımızda sürekli
Günün en uzun saati bu
Yüzünün bulutlu olduğu an
Sevgisiz suskun bir sen
Bunaltan beni eksilten
Günün en zor saati bu
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!