Sabahın alaca karanlığında
Güneş daha öpücük kondurmadan yeryüzüne Ellerinde tırpan
Düşerdi yollara babam
Biz çoluk-çocuğa geçimlik nafaka için
Durmadan sallardı ömründen yılları
I.
Son kez selamladım
Sıcak bir yaz akşamı
İçim buruk, gözüm yaşlı
Kehribar-î ağıtlar yakarak
Göz yaşlarımla ıslanan mendilimle
Hani bir gün hatırlarsan belki
Anılar arasında gezindiğinde
İşte o gün
Yeniden filizlenirse hasret
Ben yine burada olacağım
I.
saçlarını tarar nasırlı ellerin
sır vermez
büküm verirsin başa.
gözyaşı mercan olur akar
Çevir yüzünü karanlık bulutlardan
Karmaşanın cilesinin dağıldığı dağlardan
Bilinen sorunlarin sorularından
Ayaklarin yere bassın
Ben hep karanlik yuzlerin meftunu olarak kaldim
Damla damla gözlerinden süzülen ben
Nefes nefes içimi ılıtan
ve
Veryansınlar uzak diyarlardan
Aradım aradım durmadan
Bendenki senden
Durmak bilmedi içini kemiren omurgasından
Yakalayıp bir çırpıda boğmak
Ya da kovulmaktı ilahi dergâhta
Nefsin emaresi gün yüzüne çıktığından beri
İnsanoğlu gaflet uykusunda
Her günün sonunda
Kıyametimizin nevalesi
Nerde diye bağdaş kurar
Ayamızda izdüşümleri katran katran
Birikir
Zencefil tadında yoğunluğun
Bugün beyaza büründü kalbim
Gözlerim beyaza
Bugün beyaza boyandı karalar
Gelinlik giydi Diyarbakır surları
Gönlümüz bir hoş bugün
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!