Bediüzzamanın Fedakârlığı

Üstad Bediüzzaman’ın vefat anına kadar
Ömrü boyunca bir çeyrek asır sürgünde yaşar

Birçok hapishanelerde ömrünü tüketiyor
Mahkemelerin sonucu beraatla bitiyor

Hayatında tam on dokuz defa zehirleniyor
O’nun hakkında yedi yüz dava da açılıyor

En son Urfa’da bir otel odasında kalıyor
Orda Hakkın rahmetine nihayet kavuşuyor

Seksen küsur yıl hayatı doludur ibretlerle
Ömür boyu karşılaştı birçok hadiselerle

Bediüzzaman diyor ki: ”Beni ne sanıyorlar
Nefsini düşünen hodgam bir adam biliyorlar

Cemiyetin imanını kurtarmak yollarında
Kendi ahiretimi ve dünyamı ettim feda

Seksen yıldan fazla olan bütün ömrüm boyunca
Bu dünya zevkinden bir şey bilmiyorum doyunca

Tamamıyla ömrüm geçti savaş meydanlarında
Mahkeme ve hapishane, esir zindanlarında

Görmediğim eziyetler bu dünyada kalmadı
Ama imânî hizmetim çoğaldı azalmadı

Mahkemede cani gibi muameleler gördüm
Memleketten memlekete zalimane sürüldüm

Memleket zindanlarında her şeyden menedildim
Her türlü hakaret gördüm birçok kez zehirlendim

Bazen hayattan ziyade ölümü istiyordum
Onu kurtuluş biliyor ve tercih ediyordum

Dinim beni intihardan uzak ve men etmişti
Yoksa belki bugün Said toprak olup gitmişti

Benim hayatım meşakkat, musibetlerle geçti
Mahkemeler ve sürgünler çok kötü bir süreçti

İman selameti için dünyamı feda ettim
Beddua da etmiyorum hakkımı helal ettim

Çünkü milyonlarca insan bu nurları okudu
Bu sayede insanların imanları kurtuldu

Ölmekle yalnız kendimi belki kurtaracaktım
Rabbin affına sığınıp O’na kavuşacaktım

Hamdolsun hayatta kalıp çok meşakkatler çektim
İmanların kurtuluşu için hizmetler ettim

Bir kimsenin imanını kurtarabilir isem
O zaman bana gülistan–güllük olur, cehennem”

DİYARBAKIR