Bedirhan Şiiri - Suat Zobu

.

Bizim inşaatta işçiydi önce
Uzun süre hasta yattı Bedirhan..
Yüreğim sızlardı onu görünce
Gözü nemli veda etti Bedirhan..
-
Bir türlü gitmezdi yüzde sarısı
Kendi hasta idi hem de karısı
Bir telefon gelmiş gece yarısı
Valizi alıp da gitti Bedirhan..
-
Ayağı hafiften biraz aksardı
Fazla konuşmazdı bir derdi vardı
Beni görür cigarayı sarardı
Tabakayı öne itti Bedirhan..
-
Yak hele bir tane garip boğandan
Şefim usanılmaz kuru soğandan
Mevlam nasibini kesmez doğandan
Bir çift laf güleryüz yetti Bedirhan..
-
Mevla’m vermeyince dirhem vermemiş,
Bir günden bir güne sefa sürmemiş,
Ezilmiş garibim hiç gün görmemiş,
Her şeyi içine attı Bedirhan..
-
Duman eksilmezmiş karlı dağında
Aşı kavrulmazmış kendi yağında
Üç çocuğu varmış okul çağında
Umutlar yavaştan bitti Bedirhan..
-
Borç almış senet’e imzayı atmış
Ödeyemez olmuş faizde batmış
Birileri para diye dayatmış
Duydum ne var ne yok sattı Bedirhan..
-
Yaşamdan ümidi kesmişti çoktan
Diyordu ne gelse elbette Hak’tan
Yakası bir türlü kurtulmaz yoktan
Bir kuru ekmeğe fitti Bedirhan..
-
Nedir ki insanın boyuyla eni
Geri getirmezmiş zaman gideni
Kalp krizi imiş ölüm nedeni
Sonunda eceli tattı Bedirhan..
-
Suat Zobu

.
DOSTLARDAN

Her sırra vakıftı kendi halinden
Gözüne göründü zahir dilinden
Bilinmiyor hayat cahil gözünden
Sonunda canından oldu Bedirhan.. .............. Ahmet Kara / Teşekkürler

.