Bedir'in Aslanı Şiiri - Ahmet Nejat Alperen

Hilal doğar gecenin sessiz bağrında,
Sancağın gölgesi düşer toprağa.
Bedir’in çölünde bir kutlu cenk,
Ali’nin adıyla yanar yürekler.

Zülfikâr parlar yıldızlar arasında,
Hak adına döner düşmana karşı.
Her bir vuruşunda zulme tokat,
Her adımında adalet nişanı.

Kılıcı hakkın dili, susmaz asla,
Mazluma uzanan el, hep Ali’nin.
Gönüllerde aşk, semada dua,
O, Bedir’in nurunda hakikatin.

Kudretli bileğinde ümmetin gücü,
Bakışı şimşek, sözü hikmet pınarı.
Ali ki, bir damla gözyaşıyla bile
Cihana adaletin cevabını yazar.

Ne düşman kılıcı ne de yalan söz,
Eğemez boynunu hakkın aslanının.
Sadakatiyle devrilir zulmün tahtı,
Adıyla yoğrulur müminin duası.

Ey Bedir’in aslanı, göz nuru Hilafet,
Nurdan bir izsin kalplerde halen.
Seninle titrer göğün şahitliği,
Ve cennetin kapıları ümmetine aralanır.

Adınla yeşerir toprak, açar çiçekler,
Her bir gonca, senin izini bekler.
Zülfikârın gölgesinde uyur huzur,
Ali ki, kalplerin ebedi nurudur.