Bedinlerin yakarışı Şiiri - Cafer Yıldırım

BEDENLERİN YAKARIŞI

her mevsim varlığını yeniden üreten
varlığını yeniden onaran
kağıtlara düşmeyen gölgesiydi
mürekkebe bulaşmayan ışık
söze dökülemeyen sızı

karlı bir kışın ortasında
terleyen bıyıkların teniyle buluşan jilet
mağrur bir kan lekesine gülümserdi
bedenin yakarışını öğütlerdi bize
o kan lekesi, göklerin geniş vatanlarını

etin çıplak kelimeleriyle döndüğümüz
kısrakların uysal teslimiyetinden
susmayı öğütlerdi bize zaman
bir deneyin bütün sıcaklığını
susarak anımsamayı

güneşin altında
engin bir ölüm gibi beklerken kar
beklerken balçık sıvalı duvarlar
beklerken karlı sokaklar
nasıl son bulabilirdi
gecelerin kasıklarındaki sarsıntı
arzunun çöl ülkesi
ve niçin dağılsındı
söylencelere sürülmüş
geyiklerin duruşundaki yaralı endişe

geçmişine eğildiği bir sığınakta
hafızasının saydam yalnızlığında
varlığı tarafından kuşatılmış bir adam
dedi ki: biz işte böyle yaşadık

Cafer Yıldırım
Şairin 'Öteki Zamanlar' kitabından alıntıdır
(c) Bu şiirin telif hakkı yazarına aittir izinsiz kullanılamaz