Bedia Şiiri - Yüksel Nimet Apel

Bedia

Bir şeyler anımsatır gibi o eşsiz güzellikteki
Preneler’den sızan bir fısıltıdır gün ışısı
Dalgalar yaratırken iç denizimde
LİON’a bir bakış uzar sanki özlem var gözlerinde

Ve hayal kamburu isimsiz bir şairin
Mısraları vadileri dolaşır durur
Körfezde hep bir ünlemdir bata çıka yüzen AŞK

Akdeniz iklimi mi bizi böyle sarıp sarmalayan
Buralarda soluksuzum
Mektup taşır habire gam yüklü gemiler BEDİA

Şimdilerde bir çiselti bile yokken yaz yağmurlarından
Tam da akşam üzeri ve akşam
Tutuşturur samanyolundan sıçrayan bir kıvılcım

Aylardan Temmuz ve artık günlerden sen değilken
Yine de sen şemsiyesiz sokağa çıkma Bedia

İnce bir hastalıktır benim sana sevdam
Sorma yine ve hep portakal ve zeytin ağaçlarıdır rüzgarım
Ve zeytin ağaçları şiirden
Ve mandalina bahçelerinden yansıyan turunç kokular ı ki
Senin kokuna benzer Bedia

Bir doğmak geliyor bir ölmek geçiyor içimden
Granada vadilerinden ve Endülüs’ten esen rüzgardır diriliş
Bir lutufmuş ki orda yaşamak seninle Bediam

Olduğun yerde kal daha bir süre gelme Bedia
Az daha geçsin benden haber bekle
Buralarda kış uzun ve zor geçer bilirsin sen yine de bekle baharı baharda gel
Elinde camera bol bol resimlerini çek Granada vadilerinin Ve Eendülüs’ün

Yüksel Nimet Apel
11/Kasım/2015/Çarşamba/Bodrum