Bedevinin Aşk-ı Şiiri - Erdinç Batur

Ütüsüz bir gömlek giyindiğim aşk
Kırıkları aynada yüreğimin, çizgisi berrak
Gecenin karanlığı git gide matlaşır
Sana yazdığım sayfalar gözlerimden daha ıslak

Ben tutsam içimde, boğazım yutkunur
Kesmez genzimi başka bir kadın
Kapısı açılmaz sen yokken şu odanın
Vurduysa kurşun, kanayandır sol yanım

Papatya türküsü değil seni seviyorum demek
Yokluğunda ağlar serçeler, kanaryalar
Sensiz aşkın azametinde parça-parça yürek
Çare değil şu cana kasten zulmetmek

Kanayan yanlarımda teninin kokusu
Denizi İstanbul’un, akşamında korkusu
Perde-perde sarar yalnızlığın efsunu
Yıllara yaslı duran bir yanı düşük omuzum

Sona geldiğimi sanmıştım
Yürürken bu sokakları yavaş-yavaş
Bir banliyöde rastlamak sana ne tuhaf!
Geride bırakılan yıllar değişmemiş sende yine aynı
Belli oluyor mudur;
Vurukluğum, düşkünlüğüm, sana yanmışlığım,
Ateşi sönmeyen hislerim,
Bu yarası kapanmayan bedevini aşk-ı?

Gelmiyor gönlümden bu aşkın selasını vermek
İçimden kalyonlar çekilir senin sessizliğinde...