Bedeviler Gibi Şiiri - Yaşar Özer

Belirsizliklerden kaçındığım nefret saatlerinde
adına tutunarak çıktım en karanlık dehlizlerden
bir yangın vaktinde küllerine imanı öğretene adadım
tozlu raflardan devşirilmiş cümleleri
hayat kaybedilmiş bir güzelliğin yansıması şimdi
gece çok bilinmeyenli bir denklem bu bahiste
ben benden geçiyorum sen yoksun bu geçişin içinde
dedim ve devam ettim yoluma bedeviler gibi

Oysa çölü göze alan susuzluğu yar bilecekti
geceyi imtihan edinen alışacaktı karanlığa
ille de bâtınsa görmek istediği yoluysa şayet
zahire aldananlara ram olmayacaktı kelimeleri
dedim söylemekti aklımda bir ölümcül zehir
damarlarımda akan kana biat edecektim
ben beni bilmeseydim sevmeseydim böyle seni
yozlaşacaktım hadariler gibi sana iman edecektim

Şimdi ustam olsaydı bilseydi bu söylediklerimi
senden ne olacak çok merak ediyorum evladım derdi
bense gülümserdim bir yangına kül olduğumu bilerek
bilirdim onun da bir yerlerde gülümsediğini
taşa yazmak biraz daha katlanılırdı o zamanlar
bilen adamdı çünkü kelimelerin hikmetini
sense hissedendin susandın mütemadiyen
bir ses verseydin silerek yazacaktım her şeyi.