Beden bir kafes, ruhumda kuş misali,
Ömrümce aradım aşkın gizli halini.
Sanırdım tenle başlar, tenle biter,
Meğerse ruhun ta kendisiymiş sevgili.
Öyle ki, teni geçince, ruhunla hissedince,
Mutlu Fikri anladı, bu aşk gerçek sevgiyi.
Gözlerde parlayan o ışıltı, sözlerdeki ahenk,
Tenin çekiciliği geçince, kalan o sessiz ahenk.
Yüzlerdeki çizgiler, yaşanmışlıkların izi,
Ruhun güzelliği, silmez o incecik izi.
Bedenle değil, ruhunla yaşarsın o sevgiyi,
Mutlu Fikri bilir, ruhunla bulursun her şeyi.
Bir bakış, bir gülüş, bir sarılma,
O hissin derinliği, anlatılmaz bir rüya.
Tenin dokunuşu geçince, ruhunla kalır o anı,
Kalbinde bir melodi, bir şarkı, bir anı.
Ruhunla yaşarsın her şeyi, her anı,
Mutlu Fikri bilir, aşkın o en derin halini.
Bedensel arzular, bir yanılgı, bir aldatma,
Gerçek aşkı arayanlar, ruhlarına dokunur da.
Bir sözle, bir bakışla, bir tebessümle,
Ruhunla yaşarsın o aşkı, o sonsuz sevgiyi.
Mutlu Fikri bilir, o sonsuz sevgiyi,
Ruhunda taşır o sonsuz sevgiyi.
Aşkı bedenle değil, ruhunla yaşarsın,
Her anı, her saniye, her dokunuşu ruhunda hissedersin.
Tenin solunca, ruhunla parlar o aşk,
Mutlu Fikri bilir, ruhunla yaşarsın o sonsuz aşkı.
Öyle ki, tenin biter, ruhunla başlar o aşk,
Ruhunda yeşerir, sonsuz bir fidan gibi.
Mutlu Fikrinin aşkı tende değil
Ruhunda başlar,ruhunda biter.
Mutlu Fikri
Fikri Demir
Mut/Mersin.
Kayıt Tarihi : 18.9.2025 05:47:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!