boşluk doldurmuyor gelmek
bütünleşemiyor sun yan yana olarak
haykırıyor sun ama sesin çıkmıyor
ulaşamıyorsun dokunamıyorsun
ses tellerin inkar ediyor
ruhun dışa çıkamıyor çıksa bedenin ruhunu inkar ediyor
beynin algıyı unutmuş dilin damağına
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta