Bedenimiz Toprak Ruhumuz Deniz

Ben ölmem; bedenim topraktır benim, ruhum deniz…
Hâlâ bir şeyler öğrenemediyseniz, bu sizin bir eksiğiniz!
İspiyonculuk uymaz bana; ben ser veririm, sır vermem;
Darağacını boylasam da ben, ben buyum, değişmem…

Ölümsüzüm ben. Toprak hiç çürür mü, hiç kurur mu deniz?
Özüm topraktır benim, ruhum deniz; beni böyle özümseyiniz!
Çözümsüzüm ben kimine göre; hayat zaten bir bulmacadan ibaret…
Sözüm bazı vatan hainlerine, hâkim bey; vaziyeti idare et!

Bugün hüzünlü yürekler… Esrarengiz bir hava esiyor Ankara’da!
Resimlerimizi basmış gazeteler; bizi konuşuyorlar sağda, solda!
Ağlamayın çocuklar! Ağlamak yakışmaz size, çocuk dahi olsanız da!
Deniz’ler, Mahir’ler, Yusuf’lar, Hüseyin’ler gün sayıyor doğmak için annelerinin karnında!…

Dedim ya; biz ölmeyiz. Bedenimiz topraktır bizim, ruhumuz deniz…
İnanın! Vaktiyle yaptıklarınızdan hicap duyup üzüleceksiniz!
Diyelim ki fikirlerimizi benimseyemediniz; peki bedenimizden ne istediniz?
Bin defa darağacına çekseniz de, bu vatana feda olsun "fidan" bedenlerimiz!…

Ruhumuz darağacında son bulduğu anda, ölümsüzleşeceğiz aslında…
Bize son arzumuzu sormayın; siz, son arzunuzu gerçekleştiriniz Ulucanlar’da!
Burada ölecek olan bedenlerimizdir; ruhumuz, başka bedenlerde yeniden vücut bulacak.
Adımızın geçtiği her yerde içiniz, nedamet ateşiyle yanıp kavrulacak…

Dedim ya, biz ölmeyiz! Bedenimiz topraktır bizim, ruhumuz deniz.
Bedenimizi — bir ihtimal — ama fikirlerimizi asla idam edemeyeceksiniz!..
Dedim ya, biz ölmeyiz! Bedenimiz topraktır bizim, ruhumuz deniz!..
Affedersiniz… Niçin ürperdiniz? Ben deniz, Deniz… Siz kimdiniz?