Hayat normal akışında günü geceye bağlarken,
Zaman yine günün sonunda ağını örüyordu.
Ömrümün teknesinden bir anda maziye dönerken,
Ten, nefesimden yaşamın ahengini salıyordu.
Gönül hücrelerimde her gün müebbeti yaşarken.
Fermanım yazılmış gözlerinde bakışıma dönerken.
Işığım sönmüş yüreğim de ateşinle yanarken.
Sönen gecemin efkarına sigara yakıyordum.
Ruhumun daraldığı boğan sokaklardan geçerken,
Dağlara vurup içimdeki hüzünleri seçerken,
Kök salmış varlığımda aşkın duyguları eserken,
Bedenime sığmaz sevgim aktıkça dolar taşarım.
Oktay ÇEKAL
10.03.2020-14.34
Kayıt Tarihi : 17.3.2020 20:10:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!