Bedenimden Şiiri - Yavuz Taş

kaçardım bazı geceler bedenimden
soluklanmazdım ciğerlerimden
göçmen kırlangıç kuşları ve ben
uçardık sihirli kahin sokaklarında
harut marut ben yanyana
derin kuyular zifiri
sola bükülürmüş cehennem merdivenleri
iblisle ben cancana

terkederdim cesedimi denizlere
ölüme gülerek
kırçıllı gerçekler aklımdan gider
arkamdan gelirlerdi deniz kızları yüzerek

bazen korkardı bedenim
yargılandığında beni birileri
alır hesaplarımı giderdim
sesizmiş, mahşer durulmuş
mahşerde teraziler kurulmuş
ben israfilden suru alır
sıratta güle oynaya gezerdim
el sallarlardı günahlar bana
su dökerlerdi sevaplar arkamdan yola
münker nekir ben kolkola

kalkardım bedenimden önce sabah
çölde gemiler fora
kum yerdi tayfaları
kum saatlerinde kaybettiler aşkları
daha olmamış sayra
yanımda ad bin irem
kaybetiği cenneti arardık dirhem dirhem

mumyalayıp bedenimi sonra
yıldırımların yelesinden tutardım
koştururdum arkamdan yüzlerce yılı
bakma derdi pegasus arkana
nilde aşıp gelirdim mısıra
musa firavun ben kankana

atardım bedenimi bir kenara
yükleyip ruhumu rüzgarlara
düşerdim çığlıkların tam ortasına
korkma derdi güneşin kız künneyn
set yapardım yanımda zülkarneyn
egriydi yüzleri
balçıkla kaplıydı iki doğu iki batı
yecüc mecüc hakikattı

yakardım bedenimi arasıra
ay vurduğunda sazlıklara
kanatlarımda kalmazdı mecal
gölde beni gözlüyor deccal
bir felaket var ufukta
deccal kıyamet ben aynı kayıkta