Bedenimden kaçar ruhum mahalleme

Bedenimden kaçar ruhum mahalleme…

Mahallemin Arnavut kaldırımında,
Bir eskici seslenir, mandal-leğen var,
Evde kadınlar, camdan kulak verirken,
Gözüm kirişte, arardım sevdiğimi…

Hava güneşli, sıcak yapışır tene,
Kuşlar dallara, tünek yapar ve sesiz,
Bakkal Mehmet amcada, tavla oynarken,
Zarlar uçar, başı döner rakamların…

Hatırlarım çok gençtim, bedenimde…
Sanki dün gibi, yaşarım mahallemde,
Çocuklar parkta, bilye dizip oynarlar,
Bir salıncakta, kız çocuğu sallanır…

Kadınlar toplanmış, hemen ateş yakıp,
Demir sacı koyar, hamuru açarken,
Sohbetin damarına, basıp kaynatır,
Gözlemenin kokusu, siner evlere…

Çok özledim mahallemi, komşuları,
Anlatılmaz, hüzün kaplar yüreğimi,
Hayat çok berraktı, masmavi gökyüzü,
İlk aşkım saklıdır, orda masal gibi…

Hatırladıkça gözlerim, dolar bir an,
Yüreğim sızlar, hasretinden çarparak,
Komşu kızı sanki bakardı uzaktan,
Bedenimden kaçar ruhum mahalleme…

Oktay ÇEKAL
09.01.2012-15.29