Ayşegül Tezcan - Bedenimden Gitsen De Yü ...

Hızla kopan takvim yapraklarında geçip giden günlerin, ne kadarı bana aitti bilmiyordum… Bildiğim tek şey vardı, senden kopmaya başlamıştım… Geriye dönüp bakıyorum da, ne güzel günlerimiz olmuş seninle… Çocukluğumun ardından sana varmışım… En güzel yıllarımı vermişim sana… Nice gün doğumları, gün batımları geçerken ömrümden; sensiz yarınları hesaba katmamışım… Delişmen sabahlarda taze bir gül yaprağındaki çiğ damlaları gibi düştün kirpiklerimden… Kim bilir kaç baharı birlikte karşılamışız farkında olmamışım…

Yazık… Buraya kadarmış her şey… Nefes kesen koşuşturmalar içinde geçtin gittin benden… Gidemediğimiz uzak yollar, yüzemediğimiz denizler, düşleyip gerçekleştiremediğimiz hayallerimizin sonu hazandı… Velhasıl doyamadık birbirimize, doyasıya söyleşemedik… Deli bir rüzgarın ezgisinde, ayrılıkla yüzleştik…

Nasıl yanıp söndü yüreğim deli sevdalarımda, nasıl tutamadım avuçlarımda seni, nasıl sığdıramadım seni bol vakitlerime, nasıl… Hep dar zamanlarda yaşadım anlayamadım değerini… Pembe ve beyaz renklerle bezenmiş düşlerim vardı oysa…

Kıramadan gönlümün zincirlerini bu ne coşkusu, ne kavgası, ne sevdasıydı…