Bedenim yorgun…
Bin yıldır yaşıyorum sanki!
Eskidi çehremdeki tebessümlerim.
Ağırım…
Bitkinim…
Halsizim…
Kendime çaresizim.
Siluetim gölgemde saklı…
Yara izlerim geçmez.
Düşerim…
Yaralanırım…
Ağlarım…
Ama asla başım yere eğmem.
Acılarım çoğaldıkça güçlenirim.
Güçlendikçe başarırım.
Gururluyum…
Güçlüyüm…
Onurluyum…
Yenilmezliğin adı zoru başarmaktır…
Dalımda meyvelerim olmadı belki...
Ama meyveleri olan dalları kırmadım hiç…
Canı yanan bir kere, can yakan bin kere ölür…
21.02.2014
Kayıt Tarihi : 22.2.2014 17:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
genç ama yorgun hissedilen bir beden yaşlıdır.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!