Bedenim Eridi Yalnızlığa Tükendim… Şiiri ...

Çoğul nefes almalarımda hep sayıklar oldum adını, ne ardı vardı ne de öncelikleri, sadece tekrarlama ve haykırmaktı amacım, tüm ağlama zamanları artık arkada kalmalıydı, çünkü ben nefesinle yaşam içindeydim...

Sadece ses ve ışıktı aradığımız…
Sadece nefesinin sesi dolaşmalıydı,siyah gecenin kuytusunda... İşte buna sadece özlem denmeliydi başka kelimeler yetmezdi geceye...

Geceydi yaşanmışlıkların çoğunun yaşandığı zamanlar.
Karanlıklar kaplamıştı çoğu zaman sokakları. Işıklar çoğuldu tek tek yanardı sokaklarda. Biz ellerimiz birbirine kavuşmuş dolaşırdık. Çoğu zaman gözlerimiz bir birine kilitli gibi başka hiçbir yöne dönmezdi. Kırpik uçlarımız titrerdi birimize gülerken diğerimiz ışıkta kalırdı.