Bedenim Şiiri - Gönül Bıkım

Yerde yatıyor bedenim uzun bir zamandır
Kalkacak dermanı yok
Kaldıracak sevdiği yok
Gün oluyor üşüyor buz gibi soğuklardan
Gün oluyor terlere boğuluyor
Kimi yerlerini kurtlar yiyor
Kimi yerlerinde yuva yapmış karıncalar
Yatıyor uzun zamandır bedenim
Toprak kokuyor artık saçlarım ise
kök salmış durumda
Kanlar içinde canım acıyor bazen
Yendikçe kimi parçalarım.
Kartallar Akbabalar uçuşuyor başımda
Leşimin nöbetini tutuyorlar
Son nefesimi gözlüyorlar bayram etmek için
Nazlı bedenim, güzel bedenim, senin yerin burası mı olmalıydı
Böyle mi kalacaktın çürümüş ve kokmuş bir halde
Mezara bile girmeden acı mı çekmek vardı kaderinde
Sevgiye doyamadan, Sarılıp sarmalanmadan,
O güzel sıcaklığı yaşamadan mı göçecektin
bu kurtlar sofrasından.
Ey güzel bedenim bir sevenin bile yok muydu senin
Ya ruhum sen ne olacaksın şimdi seni duyan kimse yok etrafında
Bir başına kalmışsın öylece.
Böyle işte belki bir gün
uzun bir zaman sonra
yapılan bir kazıda çıkarsın ortaya ve
bakın buradayım sonunda bir gören bir bulan oldu beni diye
sevinirsin belli mi olur
Gene de umut et sen
Elbet bulacaklar çürümüş kemiklerin kalsa bile umutlarını yitirme! ! !