Bedeni alıp götürüyor… Şiiri - Oktay Çekal

Bedeni alıp götürüyor…

Yollar o dağı dolanıyor, sonu kayıp bir dönemeçte,
İki tarafı tabiat, yamaca uzanmış kollarıyla,
Yeşilin her rengini, örtmüş cömertçe toprağa,
Ruhunda bir asillik var, sevgi çiçeği sunuyor.

Zirvesinde başka hayat, sislerin içinde saklı,
Muhteşem bir dengede, rüzgâr ıslık çalıyor,
Gizem özlemlere, sarılmış bedeniyle,
Çekiyor doruklara, sanki çelik bir telle.

Hayatlar gizlenmiş, görünmez yaşamlarda,
Saklanır bir güzellik, labirent çıkmazında,
Kayayı yosun sarmış, dere akıyor önünden,
Suyu berrak cam gibi, çekiyor yüreğinden.

Sevgiler kabarıyor gönül kafesinde, kuş tüyü gibi,
Bir titrek hava var, bedenin dilinde heyecan alevi,
Haykırmak geliyor, o dağa tırmanarak kaybolurcasına,
Ruh hükmediyor, bedeni alıp götürüyor.

Oktay ÇEKAL
16.06.2011-18.10