Bedene Küsmek Şiiri - Oğuz Yirmibeş

Odama giren ılık ışıkların arasından
Kaybettim herşeyimi
Önce sevdiklerim gitti birer birer
Ardından uğruna yasadığım hatıralarım
Bir derdim vardı adını sonradan öğrendim
Yalnızlıktı sorunum benim
Ne yapsın ellerim ne gorsun gozlerim
Çaresizlik içinde kıvranan adasıyım
Basını sonunu goremediğim bir denizin
Sessizlik içindeki bedenim
Kulaklarımı tırmalayan bir uğultu gibi
Ürkek yalın gizemli
Neşesiz ümitsiz ama mutlu gibi gözüken
Onca insanın içinde yalnız kalmış
Milyonların içinde bir ben
Ve benim gibi milyonlarca beden

Ecel terleri dokuluyor sırtımdan
Mektuplar yazıyorum gecmişe dair
Sürgünlere dair
Bir vurgun geliyor çarpıyor yüreğme
Bir gun kalkamayacagımı,
Yolun sonuna varamayacagımı bile bile
Ölümsüz dunyaya tutunmaya calısıyor ellerim
Yalnızlığa asık olmus bırakıp gidemiyor yüregim

İnsan yalnızlığı sevebilir mi
Paylaşabilir mi dertlerini
Tam ayrılık acısı cekecekken
Teselli bulabilir mi ondan
Kandırmayalım kimseyi
Sadece bir oyun butun bunlar
Anladığın zaman kurtulamayacagını
Dost olmak sana son derman