Bedene Bedel Sen Ol Şiiri - Suna Baş Şimşir

Ey benden gidenim,
Beni benle rüzgara bıraktın.
Senden sonra nefes küstü ciğerime,
Nasıl inanırım artık sana,
Gölgen bile sonsuze dek başımda olamadı.
Oysa sana sığınmıştı şu gönlüm,
Kaldır bak şimdi yorgun gözlerime,
Kır ellerimi bilekden, uzanmayan ellerine.
Ne hayalini bırakdın bende,
Ne yarına kalan ümidimi,
Nede geçmişteki senle beni.
Ey gönlümü tanıyanım ben varken artık gel,
Giderim giderim, yol almaz sevdam.
Çöller seraba dönmüş, sen prangaysan kalbimde.
Dağıt hasretimi bende kalmasın.
Rüzgar ol, sel ol,
Ne yap et, aşk türkümde sen ol.
Tebessüme süzülenim,
Kuruyan gülüm defterimi çürüttü:
Kalbimin acısı, gönlümün bıçak yarası,
Meret aşkın uçurum kenarı.
Etme, eyleme, geriye bakarak gidenim,
Bir daha gelirmiyiz sanıyorsun bu dünyaya,
Ne sana kalır bu sevda
Ne bana yar olur, ne başkasına can olur.
Beden çürümeden bende,
Yükümü taşıyanım, acı yaşattığın parçamı,
Bahşettiğimi al avucun içine,
O an sendeyim derim en azından
Belki yürek, aşk budur der, aşk budur işte...