Almak ayrı, vermek ayrı gıdadır;
Beden alır doyar, ruh da vermekle!
Biri nefs-i yemek, biri nidadır;
Beden alır doyar, ruh da vermekle!
Nefis hükmederse cümle bedene,
Asla razı gelmez nefsi güdene!
Dinle sevdiğim, bu ayrılık saatidir.
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Devamını Oku
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.