Beden ,ruh ve ölüm paradoksu

Cildin zamanla buruşması
Deride derin çatlak izleri
Saçların seyrekleşerek aka boyanması
Çenede dişlerin boşlukları
Gözlerin parıltısını kaybetmesi

Yavaş yavaş durağanlaşan beden
Buğday başağı gibi eğilen baş
Ve sırtında yılların ağırlığından kambur
Nasır tutan yenilenmeyen hücreler

Beden ölür elbet yavaş yavaş yıllarla
Tüketilir elbet ömür her alınan nefeste
Ruhların bedenlerden önce ölmesi
Ne güzel ve hoş değil mi Firuze

Cildin pürüzsüz olduğunda
Gözlerin parıl parıl parlarken yıldız gibi
Dişlerin tam takır sapa sağlam dururken yerinde
Ve saçların canlı, gür ve doğal renginde
Elif gibi dimdik ayakta iken beden

Bedenden önce vurularak öldürülürse ruh
Ne kadar hazin ve kötü son değil mi bu Firuze