Her üzüldüğünde, her kırıldığında, her pişmanlığında temiz bir sayfa açamazsın. Bazen üstünü karalayıp yeniden yazmak zorundasın. Bazen savaşmak zorundasın. Kızsan da yorulsan da bıksan da ağlasan da dimdik ayakta durup o sayfayı tamamlamak zorundasın.Ama her güçlü olmaya çalıştığında omzuna yüklenen yükler biraz daha bükecek belini. Ömür geçiyor, ömründen ömür gidiyor ve sen tek başına mücadele verdikçe bugünlerini kaybediyorsun.
Ve ömür geçtikçe beden çaresizleşiyor.
Kayıt Tarihi : 21.1.2015 00:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!