Bu beden benim değil, coğrafyanın bedeni.
Hapsolmak demek yalnızca parmaklıklar ardı değil.
Bir beden de olabilir insana zindan,
bir ten de kapatabilir ruhun ışığını.
Bu coğrafyada,
bu dar tende nefes arıyor ruhum.
Her adımım bir ağırlık,
her nefes bir borç gibi.
Ve soruyorum kendime:
Ne zaman yaşlanacak bu beden,
ne zaman tamamlayacak ömrünü ruhum,
sonunda özgürce kendi gökyüzüne kavuşsun diye?
Kayıt Tarihi : 18.12.2025 02:28:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
Beden, bireyin kendi teniyle ve yaşadığı coğrafyayla kurduğu zorunlu ilişkiyi, özgürlük ve hapsolma kavramları üzerinden ele alan bir şiirdir. Ruhun bedende ve mekânda sıkışmasını anlatır.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!